Niepowetowana strata

W kończącym się tygodniu polskie życie publiczne poniosło niepowetowaną stratę. Odeszło dwóch wybitnych ludzi nauki - prof. Piotr Winczorek i prof. Jerzy Regulski. Obu z nich miałem szczęście osobiście poznać. Prof. Piotra Winczorka, wybitnego konstytucjonalistę, przed 5 laty w czasie kampanii prezydenckiej. Umówiony byłem na odbiór opracowanej dla ówczesnego kandydata na prezydenta Waldemara Pawlaka jednej z ekspertyz. Ucieszyłem się na to spotkanie, gdyż wcześniej Profesora znałem z publikacji prasowych, w których w przystępny sposób wyjaśniał skomplikowaną materię konstytucyjną. Wiedziałem też, że był przewodniczącym Zespołu Stałych Ekspertów Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego pracującego nad obecnie obowiązującą Konstytucją i członkiem Trybunału Stanu. Ten znakomity uczony okazał się człowiekiem niezwykle skromnym, ciepłym, sympatycznym i otwartym na dialog. Planowane na załatwienie niezbędnych formalności 5 minut przeciągnęło się do ponad 2 godzin, w czasie których Profesor dzielił się ze mną swoimi ocenami polityki i polityków. Był także ciekaw moich spostrzeżeń i ocen. Takich rozmów się nie zapomina. Drugiego ze Zmarłych określa się mianem współtwórcą, niekiedy ojcem, odrodzonej polskiej samorządności terytorialnej.  Prof. Jerzy Regulski był dogłębnie przekonany, że samorządność jest niekwestionowaną szansą na rozwój społeczeństwa obywatelskiego, szybszy rozwój lokalnych środowisk i uwolnienie społecznej energii. Niezmiennie opowiadał się przeciw próbom recentralizacji państwa i ograniczaniu możliwości finansowych samorządów. Prof. Regulskiego spotykałem po wielokroć. Z uwagą wsłuchiwałem się w Jego wystąpienia. Wnikliwie czytałem publikacje i opracowania Jego autorstwa. Jedne i drugie budzą podziw obiektywizmem, są wolne od tak wszechobecnego politycznego zacietrzewienia. Obaj Zmarli wnieśli niebagatelny wkład w kształtowanie ustroju naszego państwa. I chociaż nie byli osobami z pierwszych stron gazet, należą do grona tych którym należy się zaszczytne miano państwowców.